Lage rugpijn is een vage beschrijving. Neem nu de term ‘lumbago’. Lumbago wordt vaak als diagnose bestempeld maar het betekent alleen maar ‘lage rugpijn’. ‘Lumb’ staat voor de lumbale wervelzuil of de lendenwervelzuil (de onderste 5 wervels, gelokaliseerd bovenop het bekken, vanaf je onderste ribben tot aan je bilplooi). ‘Ago’ is dan weer een verbastering van het woord ‘algie’, wat pijn betekent. ‘Lumbago’ is hetzelfde als ‘lumbalgie’, of het ‘verschot’ en is dus hetzelfde als lage rugpijn. Het zegt niks! Het is een regio waar pijn ervaren wordt. Niks meer dan een duur woord voor die vervelende lage rugpijn.
Vaak ontwikkelen we lage rugpijn spontaan of door “een verkeerde beweging”, deze wordt in de klassieke geneeskunde niet-specifieke lage rugpijn genoemd. Wat zoveel betekent dat men geen duidelijke of specifieke lichamelijke oorzaak vindt.
Soms is er wel een specifieke oorzaak aan te wijzen: een geknelde zenuw (er is sprake van een conflict/druk tegen de zenuwstructuren met de tussenwervelschijf, afhankelijk hiervan kan er uitstraling in de benen optreden), een (bacteriële of virale) infectie, een wervelbreuk of artrose… Een breuk en een infectie zijn dan zeer duidelijk als oorzaak van de pijn. Maar in geval van een hernia of artrose is dat niet altijd het geval! Een hernia of artrose zijn vaak eerder een gevolg dan een oorzaak. In ieder geval kan een osteopaat heel wat doen om deze klachten (exclusief breuken of infecties) te behandelen.
De vraag is welke structuur de pijn veroorzaakt: huid, vetweefsel, spieren, botten, tussenwervelschijven, bindweefsel, bloedvaten, zenuwen of lymfevaten? Ook kan er sprake zijn van gerefereerde pijn, dewelke pijn is die wordt gevoeld op een andere plaats dan waar de oorzaak schuilt (cfr geknelde zenuw). Hieronder vallen ook de pijnen die we gewaarworden wanneer er iets mis is met onze organen, bijvoorbeeld lendenpijn bij een niersteen. Of de drukkende lage rugpijn bij vrouwen tijdens hun menstruatie. Het blijft lage rugpijn, maar de prikkel bevindt zich op een andere locatie. Zie jij de bomen door het bos nog???
Het is voor een osteopaat van belang een overzicht te krijgen van opeenvolgende gebeurtenissen, waar ook factoren als houding, werkomgeving, slaapgewoonten, voeding en stress een grote rol spelen. Als osteopaat gaan we vooral op zoek naar bewegingsbeperkingen. Leven is bewegen en iets wat beweegt leeft! Dus minder bewegen, is minder leven. Als er in een bepaalde structuur of weefsel minder leven is, dan is er een stoornis in het inwendig metabolisme (een reeks van chemische processen in elke cel van het lichaam). Een storing in het inwendig metabolisme kan en zal leiden tot verdere problemen en/of ziekte. Ons lichaam wil ten alle tijden een evenwicht (homeostase) bewaren. Eens we alle onze bevindingen uit ons vraaggesprek en klinisch onderzoek samenleggen, gaan we aan de slag en proberen we de oorzaak en bijhorende bewegingsbeperkingen op te lossen, om zo het lichaam te helpen in zijn homeostase te komen.
Gezonde groet,
Thomas